
Hier
naast jouw kist
bedolven onder
bloem en traan,
lees ik mijn gedicht.
Mijn stem
anders zo snel
voelt traag
het afscheid gaan.
Wat geeft het
dat ik huil
en even
in jouw
stilte leef.
Nog nooit
was het zo stil
en jij
zo heel dichtbij.
Ik laat jou
en
de woorden los
en voel me vrij
van pijn.
En voor jou-
Laat het eeuwig vrede zijn.
R.I.P.