
Ik probeer mij te ontspannen,
terug te vinden mijn evenwicht.
Maar tastend in het duister,
schrijf ik je dit gedicht.
Altijd ben je in m’n gedachten het geeft me zo’n machteloos gevoel.
Dat ik niet bij jou zijn kan,
je kan zeggen wat ik voel.
Als ik m’n gevoel kon schilderen.
Dan deed ik dit in wit en zwart
want geen kleur zou kunnen zeggen
Wat jij gedaan hebt met mijn hart.
Ik zou je zoveel kunnen geven
wat ik vraag is echt niet veel
Laat me een part zijn van jou leven
Laat er iets zijn dat ik met je deel