Met dank aan Ivan Grud voor het insturen van de tekst
Vanaf haar schouder rolde mijn traan Wederom liet zij mij passief begaan Koud klinkt haar stem toonloos verbeten Is het zo ver leg je nu weer zo te zweten
Eens mijn prinses een bloem zo mooi Nu een feeks losgebroken uit haar kooi Heimelijk wend ik mij af wil alleen zijn En duik ten onder in een poel van pijn
Frigide ongeïnteresseerd koud als een vis Sedert vele jaren alles wat er van haar over is Mijn behoefte wetend genoegzaam negerend Geniet jij valselijk mij kleinerend
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
