’t Ging bijna mis, maar ’t kraakt weer van het vriezen
De Friezen lopen niet meer uit de plooi
Hun klompen tegen kou gevuld met hooi
De borst vooruit, niet een hoor je er kniezen
Verbannen zijn de woorden plus en dooi
Ze hebben het waarachtig voor hun kiezen
Verzamelen al kranten in de liezen
Want rijp op het geslacht is niet zo mooi
Het is een prachtig volk, die stoere Friezen
’t Zijn mensen van stavast, vrij van geklooi
Verzot op vorst, dus van een koel allooi
Die desondanks nooit vurigheid verliezen
Wel Friezen, hier mijn hart onder de riem
We zien elkaar weldra…in Bartelehiem
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.