Met dank aan Henk van de Hoef voor het insturen van de tekst
Het lijkt mij erg om ziende blind te zijn; die kleurschakeringen mist in het tere voorjaarsgroen; geen onderscheid kan maken, wat is goed fatsoen. Niet kan waarderen die op een trap staande jonge vrouw, die ramen lapt. En die verbaasd zou zijn als je niet stiekem kijken zou. Hij die niet kan zien in de ogen wat iemand meent. Of aan een woord gesproken andere waarde ontleent. Die altijd achterdochtig denk, staat nergens meer voor open, bovendien. Het lijkt me erg om ziende blind te zijn, zodat je nergens meer het goede in kunt zien.
