Vanaf de jaren 80 verschoof de aandacht van het milieubeleid van maatregelen achteraf naar preventie en beheer. Ver voor de klimaatcrisis bij het grote publiek bekend werd, was Shell al op de hoogte van mogelijke problemen in de toekomst. Halverwege de jaren tachtig maakte de Shell zich al zorgen over de opwarming van de aarde. Ook andere grote oliebedrijven hadden al heel vroeg kennis en inzicht over de opwarming van de aarde. Ze namen klimaatwetenschappers in dienst om het probleem te onderzoeken, omdat het dit een grote bedreiging voor de bedrijven zou kunnen worden. In 1989 hield Shell al rekening met extremer weer en een hogere zeespiegel bij de aanleg van een boorplatform. Shell vreesde verregaande overheidsmaatregelen en sloot zich enkele jaren later in de VS aan bij de antiklimaatlobby. Op die manier werkte het sinds de jaren negentig doelbewust klimaatactie tegen.

Problemen

Maatregelen

Auto’s en industrie
Minister van volksgezondheid en milieu, Pieter Winsemius, kwam in 1985 met de notitie ‘Op weg naar een schoner autopark’, waarin de fiscale bevoordeling van schonere auto’s werd aangekondigd. In april voegde hij de daad bij woord door symbolisch dertig pompen voor loodvrije benzine te openen. In 1987 scherpte minister van milieu, Pieter Winsemius, de wet betreffende luchtverontreiniging aan, waarmee hij de eisen aan de industrie verhoogde en betere middelen kreeg om deze wet te handhaven.

Protest

Duurzame ontwikkeling

Het Brundtland-rapport pleitte in 1987 voor duurzame ontwikkeling, waarbij een eerlijkere verdeling van de welvaart over de wereld zou bijdragen aan een schonere leefomgeving. Het rapport werd geschreven door de World Commission on Environment and Develpoment (WCED). De naam van het rapport verwijst naar de voorzitster van de commissie, de toenmalige Noorse premier Gro Harlem Brundtland.

De belangrijkste conclusie van het rapport was dat de belangrijkste mondiale milieuproblemen het gevolg waren van de armoede in het ene deel van de wereld, en de niet-duurzame consumptie en productie van het andere deel van de wereld. Het rapport riep voor het eerst op tot duurzame ontwikkeling. Dit werd gedefinieerd als: ‘een ontwikkeling die tegemoetkomt aan de noden van het heden, zonder de mogelijkheden van toekomstige generaties om in hun behoeften te voorzien in het gedrang te brengen’.

Terug naar het overzicht van de jaren 80.