Na de Tweede Wereldoorlog begon de bevolking flink te groeien. Het aantal huwelijken steeg alleen maar, met als gevolg heel veel baby’s. In 1946 werden er 284.000 baby’s geboren: een recordaantal. Dit was de ‘babyboomgeneratie’, de generatie van degenen die tijdens de geboortegolf na de Tweede Wereldoorlog geboren zijn. Deze generatie heeft een aantal gemeenschappelijke ervaringen. Ze maakte kennis met de stijgende naoorlogse welvaart, en ging studeren in de woelige periode tussen 1965 en 1975. De bevolking steeg ook door immigratie.

Na de soevereiniteitsoverdracht van 1949 kozen 3.468 Molukse militairen met hun gezinnen voor emigratie naar Nederland. Ze werden de eerste tijd opgevangen in kampen, later kregen ze aparte wijken. De voormalige KNIL’ers werden ontslagen uit het Nederlandse leger, wat velen als een belediging hebben ervaren. Aanvankelijk was hun verblijf tijdelijk. Ze hoopten op terugkeer naar een eigen Molukse republiek. Toen bleek dat het als tijdelijk bedoelde verblijf van de Molukkers een langduriger status zou krijgen, veranderde ook het overheidsbeleid van een opgelegd isolement in woonoorden naar een gedwongen integratie in de vorm van kleine Molukse woonwijken binnen een nieuwbouwwijk van een gemeente. In totaal werden er 65 woonwijken in Nederland gebouwd.

In de periode 1945-1949 keerden veel Nederlanders terug naar Nederland. Ook veel Indo-europeanen, kinderen met een Europees en Indonesische ouders, vertrokken naar Nederland. Zij brachten een stukje Indonesië mee naar Nederland: Indisch eten en invloeden in de muziek (‘Indo-rock’) maken sindsdien deel uit van de Nederlandse cultuur. In totaal kwamen in de periode 1945-1957 ongeveer 300.000 repatrianten en migranten naar Nederland, een immigratiegolf van enorme omvang.