Wie ooit u ‘donker Zuiden’ durfde heten,
Die peilde nooit de diepte van uw lichte ziel,
O land van kunst, te weinig nog geweten,
Geliefde grond, waarin Gods goedheid viel.
Geliefde grond, geboortegrond, waarin Gods goedheid viel.
Al moest ons volk uw dorheid staag bestrijden,
Nu bloeien ov’ral bloesems van zijn nijverheid,
De hand aan ’t staal, dat door uw korst moet snijden,
De koppen koel, zo werd ons werk gewijd!
De koppen koel, de harten vroom, zo werd ons werk gewijd!
Noord-Brabant, hoor de zang van uwe zonen,
Het geldt uw grond, welks eenvoud ons ten zegen bleef,
O rieten dak, waar ik als kind mocht wonen,
O eigen land, blijf in mijn ziel en leef.
O eigen land, lief Brabantland, blijf in mijn ziel en leef!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
