Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Moedertje had heel haar leven Voor de kinderen gesjouwd, Nu was moedertje versleten Zorgen maakten haar vroeg oud! Maar sprak zij van haar kind’ren Dan zei ze, zoo trotsch en blij: ’t Koste moeite, maar toch zijn ze Menschen in de Maatschappij.
Refrein: Nu loopt moeder langs de huizen Van den meer voornamen stand, Met een bakje naald’ en, spelden, Elastiek en veterband. Voor ’n oud moedertje dat daag’lijks Voor een schaam’le boot’ram vocht Blijft het wreed om steeds te hooren: ‘Aan de deur wordt niet gekocht.’
Moedertje belt aan een villa Net een sprookje — wonderschoon, En daar leest zij — is het moog’lijk Ja, den naam van haren zoon! ’t Rimpelig gezicht verbergt ze Schaamtevol in der oude shawl, En een stem roept: van m’n deur weg Dat gebedel is een schandaal.
Refrein: Weenend loopt zij langs de huizen Van den meer voornamen stand, Met een bakje naald’ en, spelden Elastiek en veterband. Van ’n oud moedertje dat daag’lijks Voor een schaam’le boot’ram vocht Was ’t wreed van hem te hooren: ‘Aan de deur wordt niet gekocht.’
