(Duo Hofmann 1936) (Met dank aan Marc Blokland (†) voor het sturen van de tekst)
Op een dag, dat ik zag met een zonnige lach ’t Was een meisje in één woord een schat ‘k Sprak haar aan, zij bleef staan Keek mij aan, heel ontdaan En ik vroeg woont U hier in de stad Bent U vrij, dan gaan wij, allebei Zo tesamen een wandeling doen Ach meneer sprak zij weer ik ga mee wat een eer ‘k Vroeg haar naam en zij spelde mij toe Alida K-a-p-i-t-t-e-l-s-t-o-k-k-ie- v-a-n- K-a-n-d-ij Alida Kapittelstokkie van Kandij
Alida sprak ik dra wil je worden mijn ga Want je naam is als suiker zo zoet Nu ik weet hoe je heet want ik zweet Als je naam nog eens uitspreken moet In’t café heel tevree, zaten wij met z’n twee En zij spelde haar naam nog eens voor Om haar mond, o zo rond en zo fris en gezond Klonk het mij als muziek in het oor Alida K-a-p-i-t-t-e-l-s-t-o-k-k-ie- v-a-n K-a-n-d-ij Alida Kapittelstokkie van Kandij
Op ’t stadhuis was ’t een kruis ’t Was zo stil als een muis Toen wij ons verbonden ter trouw En die heer vroeg maar weer voor de dertiende keer Kom zeg mij nu de naam van Uw vrouw Ik vergat, ’t is toch wat, steeds de naam van mijn schat En ze schreven maar aldoor verkeerd En daarna heel ontdaan weer van voren af aan En zodoende heb ik het geleerd Alida K-a-p-i-t-t-e-l-s-t-o-k-k-ie v-a-n- K-a-n-d-ij Alida Kapittelstokkie van Kandij
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
