Als de nacht daalt in Marokko, en de smart mij overmant denk ik aan mijn lieve moeder, in dat verre vaderland. Aan mijn vrouw en aan mijn vrienden, en dan vreesde ik misschien, dat ik hen evenals mijn Holland nimmer meer terug zal zien.
Dat hier van de toekomst niets meer te hopen, zo’n leven op de duur is niet te doen. Uit wanhoop dat ik mezelf ga verkopen, en tekende voor het vreemdenlegioen.
Refrein: Als de nacht daalt in Marokko, en de smart mij overmant denk ik aan mijn lieve moeder, in dat verre vaderland. Aan mijn vrouw en aan mijn vrienden, en dan vreesde ik misschien, dat ik hen evenals mijn Holland nimmer meer terug zal zien.
