Als de tros wordt losgesmeten Als de plank wordt weggesjord, Als je onderdrukt hoort snikken En je oog zoo brand’rig wordt. Als je al je lievelingen Schreiend op de kade ziet, Voel je voor het eerst hoeveel je In je landje achterliet. Als je op stoomt langs de kade Naar de mysterieuse zee, En de menschen aan de oever Hollen lachend, huilend mee. Als je ’t slanke, ranke puntje Van de Westertoren ziet, Voel je voor het eerst hoeveel je In je landje achterliet. Als de K’lonialen zingen Met een zenuwschor geluid: ’t Vaderland gaat nooit verloren Nou vooruit de haven uit’. Als je naast je d’officieren Trillen en verbleeken ziet, Voel je, o zoo fel, hoeveel je In je landje achterliet. Als je aankomt in IJmuiden En de boot ligt even stil, Als de Hofmeester komt vragen Of je nog wat zenden wil. Als je even later langzaam Hollands kust verdwijnen ziet, Voel je martelend en sarrend Wat j ‘in Holland achterliet. Als de vuurtoren nog zwakjes Uitsteekt boven ’t grijs en bruin, En de lijnen dan vervagen Van het mooie blonde duin. Als je turend in de verte Moeders trouwe oogen ziet. Voel je eind’lijk heerlijk huilend Wat j ‘in Holland achterliet.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
