Als je achttien jaar geworden bent, Dan denk je vaak aan ’t trouwen, Droom je van het huiselijk geluk, En van eigen nestje bouwen. De raad van ouders die is meestal goed, Maar die doe je straal negeeren, Je denkt alleen maar aan je eigen ,,ik’, Wil in eigen kring regeeren.
Refrein: Maar als je trouwen gaat En ’t ouderhuis verlaat, Dan moet je huilen. Zoo zacht en teer, En je vergeet dan niet Wat ’t oude nestje biedt, Dan moet je huilen Of je wilt of niet.
En krijg je later kennis aan elkaar, Dan maak je grootste plannen. En d’ ouwe huiselijke haard Die wordt uit het hart verbannen. Je draaft dan samen alle winkels af Om een uitzetje te koopen. Hij droomt van een bed, een twijfelaar, Zij van lakens en van sloopen.
Refrein
Eindelijk is de groote dag dan daar, Het bruidskleed aangetrokken. Dan voel je je een beetje raar, Iets of wat teruggetrokken. En voor dat we dan de deur uitgaan Is iedereen bewogen, Want dan blinkt een groote dikke traan In je lieve ouders oogen.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
