Met dank aan Cor de Boer voor het insturen van de tekst
Holland heeft weer een nieuw manie. Overal klinkt in koor: In my gondola, Barcelona. En van de Picador Alles is gek met vreemde namen. Omdat het deftig staat. Ze vergeten dat er één stad is, die alle and’re slaat. Want noem me maar eens, wie of j’ook bent En waar je ter wereld kwam, Eén enkele stad, die, Hoe dan ook kan tippen aan Amsterdam.
Refrein: Amsterdam, je bent de stad der steden Zoals jij bestaat er toch maar één. En als ik ooit moest kiezen hier beneden Dan gaf ik alle schatten prijs voor jou alleen Amsterdam, je bindt m’n hele leven En als een maal ’t uur van scheiden kwam. Is het allerlaatste woord, dat je van m’n lippen hoort; Ik heb je lief mijn heerlijk Amsterdam.
Als een verliefde bengel van het Gym of de H.B.S. ’t Vlammetje van zijn keuze ziet bij ’n Engels of Duitse les. Gaat er een schok door heel zijn lijf en vast een minuut of drie Draait zijn hart, zijn hoofd, zijn maag en knikt het hem in z’n knie. Datzelfde gevoel bekruipt ook mij, wanneer ik hier lang niet kwam. En ‘k zie weer vanuit mijn sportcoupé, De torens van Amsterdam
Refrein
Waar kan je Zondags fijner dansen, dan hier in Amsterdam Waar is zo’n mooi en schaduwrijk plantsoentje als op de Dam Waar zijn ze altijd maar aan ’t breken Zomer en Winter door. Waar fluit een verkeersagent je Carmen en Tosca voor. Of was er soms maar één stadje waar de meisjes beleefder zijn. En waar je zo lief wordt toegeknikt, Als ’s nachts op het Rembrandtplein.
