Boereleute

Als de zurkel schiet in de maand van meie,
schieten al de boeren in een grooten lach:
weg den hutsepot, karoten en pareie,
de gestampte poef komt were voor den dag.
Als de pot aan ‘t koken gaat,
haalt de boer den stamper uit:
en als hij daan aan ‘t stampen gaat,
dan zingen ze overluid:
van de rommel, de pommel, de pom,
de pom, de pom.

Ziet ze staan te rooken in twee groote teelen.
En daar rond geklast een stuite of drie voor elk:
ieder zet zich bij en onder ‘t lepels deelen.
prijzen zij de zurkel en de kernemelk.
Ieder doet zijn buikske wel.
Zeven scheppen, meer of min:
daarvan maken zij geen spel.
Dat gaat er zachtjes in:
van de rommel, de pommel, de pom,
de pom, de pom.

Op een klein half uurken is de zurkel binnen.
En zeven dikke stuiten zijn geschamateerd:
dan gaan alle boeren, opgeruimd van zinnen.
Gaan tesamen smooren een pijpken bij den heerd.
Pier de knecht, een oud soldaat,
die gelegen heeft te Luik,
zegt dat ’t in den oorlog gaat.
Precies ‘lijk in zijn buik:
van de rommel, de pommel, de pom,
de pom, de pom.

Daarop trekken allen zachtjes naar de sponde.
Om weder op te staan bij ’t kraaien van den haan:
als dan alles slaapt en stille is in het ronde,
voelt de peerdeknecht iets in zijn buik omgaan.
Lijk of ’t exercitie was, in het kamp van Beverloo:
poef alhier en poef aldaar:
dat ging precies alzoo:
van de rommel, de pommel, de pom,
de pom, de pom.

Stilletjes en zachtjes komt hij uitgekropen.
En hij valt aan ‘t zoeken onder ’t bed in ’t rond:
“Sapperloot” zegt hij. “waar is die pot gekroopen,
dat hij nu toch weer op zijne plaats niet stond?”
Eindlijk ’t lukt dat hij hem heeft:
Hoort! de eerste scheut gaat af:
heel de hofstee kraakt en beeft.
En ’t gaat van pief poef paf!:
van de rommel, de pommel, de pom,
de pom, de pom.