Constant en Berdien (versie 2)

Wat brengt de liefde menig paar
in grote rampen en gevaar
Veel door die ouders hovaardij
komen die kinderen in ’t lij

Constant in deugd der jongeling roem
bemind Berdien die schone bloem
Maar zijne staat was te gemein
waar dat die ouders op tegen zijn

De trouwe liefde was gezet
Haar ouders hebben haar dat belet
Wanneer Constant hunne dochter vraagt
wordt hij zeer schandelijk weg gejaagd

Adju vaarwel mijn liefste zoet
Gij zijt in ’t hart van mijn gemoed
U te verlaten doet mij pijn
Wat vroeg of laat, mijne dood zal zijn

Constant heel zonder troost op aard
heel buiten hoop, hij werd soldaat
Door zijn gedrag en groot verstand
werd hij verheven als sergant

Constant dient trouw Berdien die treurt
Haar ouders hebben haar na gespeurd
Zij hielden haar altijd in ’t pand
maar de liefde blijft geheel Constant

Constant die liefde die hem jaagt
heeft hij een klein verlof gevraagd
Het was meest om zijn lief Berdien
noch eens te spreken, nog eens te zien

Hij doet haar ouders bittere klacht
Zij hadden steeds het zelfde gedacht
Zijden soldaat maak u van hier
neemt met een bedelares pleizier

Constant leeft zonder troost nog rust
had in de wereld genen lust
Hij riep o geld vermalodij
waar dat een droefig hart om lijd

Adju pleizier van ‘t ’s werels plein
Ik wil naar ’t graf gedragen zijn
Adju Berdien het is gedaan
daar zijn uw ouders d’ oorzaak van

Hij is tot achter ’t huis gegaan
en daar zijn laatste klacht gedaan
Maar ’t laatste woord was Berdina
Adju vriendin, vaarwel ik ga

Hij heeft zijn bajonet aanvaard
stak zich door ‘t hart en viel ter aard
God weet het wel zijn wijsheid groot
draag nu dan rouw over mijnen dood

Berdien die hoort het droef geluid
zij kwam en breekt door ’t venster uit
Daar ziet zij met een droef gemoed
haar minnaar zwemmen in zijn bloed

Zij sprak zijt gij uit liefde groot
voor mij gekomen hier ter dood
Wij zijn voor God als man en vrouw
’k blijf u tot aan de dood getrouw

Zij nam het bajonet van bloed
en stak het met een kloek gemoed
zoo diep in ’t hart, in ’t maagdelijk hart
viel bij haar minnaar neer met smart

Dus luistert ouders ’t is een leer
breekt om het geld, geen liefde meer
Waar ’t geld de liefde te boven gaat
voleind de dood, of droevige staad