
Wanneer ik doodgaowil ik urst, un koffietaoffel
Mikrintebóllekes en roggebrood mi worst.
En wie nie wil hoeft er gin koffie bij te drinken
Want jonge klaore helpt, ok heel goed vur den dorst.
En mocht het toeval zich soms vurdoen in de winter
Vur de liefhebber un lekker bordje soep.
Maar ge moet dan nie verschieten als ik opstao
En in de zaal de laatste keer nog roep;
Wie hit er allemaol van men gehauwe,
Waar iedereen hier naw zo gek mi men?
Ik zie wel alleman vingt zunne zwengel
Dus ik kan naw mi plezier den himmel in.
Ik zie dor achter in un huukske nog un vriendje
Wor ik mi scharrelde vur min nen hillen tijd
En wa mensen die van alles kwamen lenen
,k ben dur de jaore hin al hel wa rommel kwijt.
En minnen buurman, ha die eet zich hast te pletter
En de familie zo gezellig bij mekaor.
Mar als ik opstao um,ns wa te informeren
Dan keke al die mensen wel ’n bietje raor.
Wie hit er allemaol…
Maar ’t is nie echt, ”want ik wo ullie slechts mar Foppe, Dus hedde pech, ik ben er nog zoals ge ziet.
Ik wou enkel weten wa ge naw zot zegge,
Mar ik zie da ge allemol verschiet.
Eet rustig dur, ’kwil ullie echt nie langer storen, dan kom ik ok gezellig mee an dezen dis.
Ik vuul meneeige nao vandaag weer als herboren,
Besef nou wir hoe skon ’t leven is.
Ik zal van ullie steeds veul blieve hauwe,
Mar houde gullie ók altijd van min?
Dan gaon we saome nog nen helen tijd
Vanaf vandaog wir ’t volle leven in.
Dan gon we samen nog nen helen tijd
Vanaf vandaog wir ’t volle leven in.