Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
M’n tante wou wat anders, geen hond en ook geen kat.
Ze hield niet zo van vissen want het water was te nat.
Dus ging ze naar de huisbaas – naar de huisbaas.
En vroeg hem of het mocht – en vroeg hem of het mocht.
Hij zei: “wel ja wat geeft het!” en toen heeft ze ze gekocht.
Ooho – ooho, ooho – ooho
Je kunt het niet geloven, wie had dat ooit gedacht.
Twee dikke olifanten, in een flatje aan de gracht.
M’n tante liep te zingen, wat had dat mens een pret.
Ze aten mee aan tafel en ze sliepen in haar bed.
Maar alle buren klaagden – buren klaagden
Het was gewoon te krap – het was gewoon te krap
Je hoorde ze ’s nachts snurken en ze bonkte op de trap.
Ooho – ooho, ooho – ooho
Het zou niet moeten mogen, het is toch niet doordacht.
Twee dikke olifanten, in een flatje aan de gracht.
Het was niet meer te houden, een zaak van zwaar gewicht.
Getetter door de ramen, echt je deed geen oog meer dicht.
M’n tante overtuigen – overtuigen
dat was de grootste toer – dat was de grootste toer
Maar zaterdag gebeurde het, want ze zakte door de vloer.
Ooho – ooho, ooho – ooho
Je kunt het wel begrijpen, ze werden teruggebracht.
Twee dikke olifanten in een flatje aan de gracht.
Eerst riep mijn tante zielig, wat is het stil in huis.
Een levensgrote kater en niet eens een stille muis.
Maar nu is zij weer vrolijk – zij weer vrolijk
En heeft ze wat ze wil – en heeft ze wat ze wil
Een kaaiman in de keuken en in bed een krokodil.
Ooho – ooho, ooho – ooho
Je snapt wel dat mijn tante, nu in haar vuistjes lacht.
Ook zonder olifanten, in haar flatje aan de gracht.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
