De ongelukkige hoed

Het is nog niet lang geleden,
Ik ontving een hoedendoos,
Maar gelukkig kwam hij franco
Per wagen van Van Gend & Loos.
Ik ging hem vesiteeren,
Zooals men gewoonlijk doet.
Wat kwam eruit mijnheeren,
Deez’ mooie nieuwe hoed.

Refrein:
Wie zijn hoed is dat, wie zijn hoed is dat,
Wie zijn hoed mag dat wel zijn?
Mijn vader woont in Brussel,
Die stuurd’ dien hoed aan mijn.

De dag daarna ging ik wandelen
Mijn hoed op als mijnheer,
In ’t eerst was het wat buiig,
Maar toen werd het goed weer.
Mijn hoed waait in ’t water,
En drijft op ’t ruime sop.
Gelukkig was er een visscher,
Die vischte hem weer op.

Refrein:
Wie zijn hoed is dat, wie zijn hoed is dat,
Wie zijn hoed mag dat wel zijn?
Ik stond daarna te kijken,
Want die hoed behoorde mijn.

Ik ging laatst op audiëntie,
Want ik had graag een post,
Ik reed met de diligence,
Omdat ’t mijn minder kost.
Ik zat boven op de wagen,
Want het was snikkend heet,
En och daar waait mijn hoed af,
Hij waait in een seceet.

Refrein:
Wie zijn hoed is dat, wie zijn hoed is dat,
Wie zijn hoed mag dat wel zijn?
Een nam hem op een stokje,
En bracht hem zoo bij mijn.

Mijn neef wou laatst gaan trouwen,
Maar ach hij had geen hoed.
Hij vroeg daarom de mijnen,
Die paste hem zoo goed.
Ik ging terstond naar boven,
Maar och ik arme bloed,
Vier jonge witte katjes,
Die lagen in mijn hoed.

Refrein:
Wie zijn hoed is dat, wie zijn hoed is dat,
Wie zijn hoed mag dat wel zijn?
Ik werd razend op die poesjes
En trapte ze allen fijn.

Ik was laatst in de Komedie,
Een dikke vette Heer,
Die zet zich, o afgrijselijk,
Toen op mijn hoedje neer.
Van schrik moest ik klappertanden,
Maar hij nam heel komiek,
Mijn hoedje in zijn handen
En vroeg toen aan ’t publiek:

Refrein:
Wie zijn hoed is dat, wie zijn hoed is dat,
Wie zijn hoed mag dat wel zijn?
Ik schreeuwde als een varken,
Die hoed die is van mijn.

Ik heb dus maar besloten,
O zeer geacht publiek,
Om maar een pet te koopen,
Want een hoed bevalt me niet.
Of liever een warme slaapmuts,
Dan leef ik gerust en stil,
Laat dan maar hoeden dragen,
Wie hoeden dragen wil.

Refrein:
Wie zijn hoed is dat, wie zijn hoed is dat,
Wie zijn hoed mag dat wel zijn?
Ach lieve papa in Brussel,
Stuur geen hoed ooit meer aan mijn.