De Rotterdamsche beurs

Op de beurs daar loopen heeren,
Met of zonder hoogen hoed,
Die daar van elkander leeren,
Hoe men geld verdienen moet.

Op de beurs daar doet men zaken,
In effecten en in graan,
Door de herrie die ze maken,
Kan men niemendal verstaan.

Op de beurs mag men niet rooken,
Rooken is daar onbekend.
Wordt er toch eens opgestoken,
Dan verschijnt de president.

De president maakt je ’n standje
En de man heeft groot gelijk,
Daarna geeft ie je een handje,
Of hij lacht ’s vriendelijk.

Op de beurs mag men niet zingen,
Niemand tapt een vuile mop,
Of vertelt gemeene dingen,
Op de beurs gaat dat niet op.

Nergens hoort men ruzie zoeken,
Alles gaat er vredig toe,
Staat er iemand hard te vloeken,
Dan houdt men zijn ooren toe.

Op de beurs daar loopen schippers,
En die spoegen op de grond,
Pruimtabak en vieze snippers,
Vliegen overal in ’t rond.

Bij de beurs daar vliegen musschen,
En die tjilpen van plezier,
Maar ze smijten ondertusschen,
Op je jas een souvenir.

Bij de beurs daar loopen vrouwtjes,
’s Middags tusschen twee en drie,
En die dames krijgen douwtjes,
Enkel uit galanterie.

Al de ouwe beursmeneeren,
Roepen hm, en roepen och,
Doen alsof ze zich geneeren,
Maar die snoepers ze kijken toch.

Bij de beurs daar koopt men kranten,
Van een brave, zwarte meid,
Vele heeren zijn haar klanten,
Ieder zegt een geestigheid.

Als dat meisje ging noteeren,
Al die moppen groot en klein,
Zou men zien dat beursmeneeren,
Lang niet allen heeren zijn.

Na de beurs drinkt men ’n sherry,
Of ’n glaasje port met spuit,
Die verdient heeft die maakt herrie,
Die verloor die houdt zijn snuit.

Op de beurs zijn soms schandalen,
Menigeen wordt er besmet,
Die er streken uit wil halen,
Wordt er van de beurs gezet.

Rond de beurs daar is ’t leven,
Rond de beurs daar groeit ’t goud,
Rond de beurs wil ieder streven,
Jood en Christen, jong en oud.