Home / Liedjes / De stoel met de bloemen van blauw

De stoel met de bloemen van blauw

(Clinge Doorenbos)
Met dank aan Marc Blokland (†) voor het insturen van de tekst

Pa had het de kleintjes verteld al,
Ze zeiden ’t elkander zacht na,
Nu moedertje nooit bij hen terug kwam,
Nu kregen ze een andere ma.

Dat moedertje nu was gestorven,
Begrepen die drie niet zo gauw,
Haar stoel stond precies op zijn plaats nog,
Die stoel met die bloemen van blauw.

Op zekere dag kwam die moeder,
De kindertjes keken haar aan,
Ze gaven haar netjes een handje,
In vader zijn oog blonk een traan.

Men zette zich rondom de tafel,
En Jantje van vier zei: ‘mevrouw,
Die stoel daar is van ons moeke,
Die stoel met die bloemen van blauw.’

Begrijpend dat teer kinderzieltje,
Liet zij moeders stoel ledig staan,
Zo zijn er eerst dagen toen weken,
Toen maanden voorbij nog gegaan.

Op zekere dag kwam de kleinste,
Die pakte haar mee aan haar mouw,
En ’s avonds zag vader er vier in,
In die stoel met die bloemen van blauw.