De tango

Oome Jan was afgevaardigd
Door de dansclub: ‘Vriendenkring’
Om eens in Den Haag te kijken
Hoe of toch zoo’n tango ging.
Of het waar was wat ze zeien
Dat die nieuwerwetsche pas
Veel te erg en te opwekkend
Voor dat zedig clubje was.

Oome Jan was zestig jaren
Wel wat stijf, maar danste toch
Uren kon hij blijven walsen
Als hij klaar was floot hij noch.
Met de dikste boerenmeiden
Van soms honderd tachtig pond
Tolde hij als varkensblazen
Onvermoeid mee in ’t rond

Deftig vroeg hij aan een diender:
‘Zeg ’s weet U ook misschien
Waar ik eigenlijk moet wezen
Om ’n tango goed te zien?’
‘Zeker’ zei de diender ernstig
‘In ’t Scheveningse duin,
Anders in de Tweede Kamer
Of de Haagsche Dierentuin.’

Daarom vroeg hij aan ’n burger:
‘Ach meneer ik wist zoo graag
Waar ze hier onzedig dansen
Daarvoor kwam ik naar Den Haag!’
‘Mij zoo iets te durven vragen
Is toch wel wat al te kras!’
Oome Jan zag vol ontzetting
Dat ’t Abram Kuyper was.

Oome Jan ging zich verschoonen
Net als op ’n zaterdag,
Want hij dacht: ‘Ik moet daar ginder
Vast en zeker aan de slag.’
Met zijn mooie, zwarte trouwpak
En zijn hooge laarzen aan
Zijn insigne in zijn knoopsgat
Is hij naar Den Haag gegaan

Daarna vroeg hij ’t aan ’n dienstman
Die zei: ‘Kijk ’s wie ik ben!
Dacht jij dat ik al die meisjes
Van de Haagsche vlakte ken?’
Als jij tangoën moet hebben
Zoek jij die dan zelf maar op
Ouwe, grijze grappenmaker
Krijg de tango in je kop.’

Daarna vroeg hij aan een kelner:
‘Tango, zeg waar zie ik die?’
‘Wel meneer da’s heel eenvoudig
Kom straks op de tango-tea.’
Ied’ren middag tegen vijven
Hebben wij ‘m in de zaak,
Je bestelt een lekker theetje
En dan tango je maar raak.’

’s Middags kwam hij tegen vijven
Kijken hoe die tango ging,
En hij zag wel dat ’t niks was
Voor de dansclub ‘Vriendenkring’.
Stel je voor dat Tante Mietje
Zoo met de dominee ging doen,
Had je kans op moord en doodslag
Door ’t vrijen en ’t gezoen.