Met dank aan Gerda Vegt voor het insturen van de tekst
Een duifje vloog door ’t groene bos gedurig heen en weer En lei dan telkens in een nest wat dorre takjes neer, En vrolijk klonk het af en toe: roekoe, roekoe.
En toen de mooie meimaand kwam toen lagen in dat nest Vier lieve duivenkuikentjes, die hadden ’t opperbest, En vrolijk klonk het af en toe: roekoe, roekoe.
Maar wrede Bart dwaald’ in het bos en sloop langs struik en heg, Hij zag het nest, beklom de boom en stal de jongen weg, Toen klaagden d’ouders droef te moe: roekoe, roekoe.
