Met dank aan Marc Blokland (†) voor het insturen van de tekst
Hij liep langs de straat als een branie Hij ging voor geen mens uit de weg Hij raasde en danste en zwierde En maalde om geen dalles of pech De straat was zijn lust of zijn leven Daar voelt die zich thuis en de baas Daar was ie de prins van de meiden Daar vocht ie met Jan, Piet en Klaas.
Refrein: Hij was maar ’n jongen van Jan Boezeroen Maar had in z’n body een hart Een hart dat niet kwaad was Een hart dat kordaat was Ja, een hart dat van trouw wist en smart
Eens werd in een striemende regen Een vrouwtje uit haar woning gezet De stakker stond bevend te schreien ’t Gebeurde in naam van de wet Toen kwam daar die schrik van de vlakte En ging met zijn pet in het rond En ruste niet eer die voor ’t vrouwtje Een dak en een boterham vond.
Refrein
En plotseling klonk op een avond De vrees’lijke noodkreet van brand Een huis stond daar eensklaps in vlammen Een kind was nog boven in ’t pand Toen vloog daar die branie de trap op ’t Werd stil want de angst maakte stom Het kind was gered door de buren Maar hem zag men niet meer weerom.
Refrein
Er daalde op een triestige morgen Een kist in het gapende graf Een traan blonk in honderden ogen Van het volk wat de grafkuil omgaf Toen trad uit de rijen een moeder En legde met bevende hand Een krans op het graf van de branie En sprak toen door smart overmand.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
