‘k Heb twee rozen meegebracht,
Misschien had jij er tien verwacht,
Dan had je ’n kamer vol rozen,
Maar dan vergeet je mij te vlug,
Je denkt niet meer aan mij terug,
Daar in je kamer vol rozen.
Maar vindt je ’t niet veel beter
Om te doen wat ik steeds zei:
Draag toch één roos in je haren,
Geef die and’re maar aan mij.
‘k Hoop dat je mij nu verstaat
En ons levenspad steeds samengaat
Al is het maar bezaaid met twee rozen,
Want die rozen toch: dat zijn wij.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.