
Holland, dierbaar land der vad’ren,
Glorie steeds verkond d’Uw faam,
Sneller stroomt mij ‘t bloed door d’ad’ren,
Bij het noemen van uw naam,
Waarheen ooit mijn schreen zich wenden,
Waar op aard ik mij bevind,
‘k zal van ver mijn groet u zenden,
‘k blijf, o Holland steeds uw kind,
‘k zal van ver mijn mijn groet u zenden,
‘k blijf, o Holland steeds uw kind.
Holland, land zoo duur verkregen,
Arm zijt gij aan zonneschijn,
‘k heb u lief spijt mist en regen,
‘k zal toch steed getrouw u zijn,
Wat ook andre landen mij geven,
Wat ‘k op vreemden bodem vind,
’t liefst op uwen grond wil ‘k leven!
‘k blijf, o Holland steeds uw kind,
’t liefst op uwen grond wil ‘k leven!
‘k blijf, o Holland steeds uw kind,
Holland, werd door vreemde machten,
Eens Uw vrijheid ook gerooft,
Bukten toen uw sterk’re krachten,
Vrij toch hieft ge weer het hooft,
Mocht u thans de vijand naken,
U bedriegen kwaad gezind,
Zal mijn lievde voor U waken,
‘k blijf, o Holland steeds Uw kind,
Zal mijn lievde voor U waken,
‘k blijf, o Holland steeds Uw kind,
Holland, mocht mij op U vallen,
Treffen dan het moordend lood,
Voor U strijdent, zal ik vallen,
’t is voor mij de schoonste dood,
Als ik in Uw zoo dier’bre dreven,
Dan mijn laatste rustplaats vind,
‘k Denk voor U liet ik het leven,
‘k Bleef, o Holland steeds U kind!
‘k Denk voor U liet ik het leven,
‘k Bleef, o Holland steeds U kind!