Met dank aan Trudy Vlasveld voor het insturen van de tekst
Geachte bruidegom en bruidje,
een ogenblik vraag ik u het woord.
Doch liever wil ik maar wat zingen,
want zang wordt immer graag gehoord.
Het is een lied, niet hoog verheven,
een rijmpje slechts dat ik verkoos.
’t Is om gelijkenis te geven
van het huwelijk en ene roos.
De rozen wil ik vergelijken
met ’t huwelijk van langen duur.
Gekoesterd door de zonnestralen
zijn zij bestand tegen ’t nachtelijk guur.
Zo gaat ’t ook in het dagelijks leven,
in al hetgeen het huwelijk bied
’t Is niet altijd kolleurde [couleur de] rozen,
maar ware trouw vergaat toch niet.
Welaan dan bruidegom en bruidje,
familieleden klein en groot,
‘k verzoek u elk een roos te plukken,
de dames wit, de heren rood.
Deez kleuren zijn het zichtbaar teken
van ware liefd en ook van trouw.
Dat deez u altoos moog omgeven
o waardig bruidspaar, man en vrouw.
Lied uit een boek van van de moeder van Trudy Vlasveld, Jeanette van der Putten-Dings (15-07-1920 - 08-09-2011). Het lied is hier te beluisteren.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
