Refrein:
Hij speelde voor de matrozen
Van liefde en rode rozen
De jongens, die zongen z’n liedekes mee
En ieder refrein galmde over de zee
Zo bracht ‘ie dan telkens even
Wat vreugde in ’t zeemansleven
Dat joch, dat zo enig kon spelen
Op z’n harmonica
Als jongen van zestien kwam hij op een schuit
Omdat ie voor zeeman wou leren
Ze lachten het tengere kereltje uit
Maar d’ouwe, die wou het proberen
En toen ie wat schuchter vertrok naar de zee
Toen nam ie z’n nieuwe harmonica mee
Refrein
Maar d’ouwe, die merkte het al na een week
Het werk kon z’n body niet velen
Want ’s avonds dan was ie zo stil en zo bleek
En dikwijls te moe om te spelen
Toen hebben z’n maats al z’n werk maar verzet
In ruil voor een beetje harmonicapret
Zo bracht ie dan telkens even
Wat vreugde in ’t zeemansleven
Dat joch, dat zo enig kon spelen
Op z’n harmonica
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.