Het bedelaarskind

Een knaapje dat zag men bij onstuimig weer
Van deure tot deure gaan vragen
Een aalmoes zo klonken zijn woorden teer
Het schenkt ons gezin veel behagen
Aanzie eens ons lijden zo sprak het welaan
Weldra zullen wij door den honger vergaan
Bespaar ons het leven red ons van de dood
En wil ons toch geven een aalmoes of wat brood

Opeens klonk een stemme vol woed’ en geweld
De wet en de plicht doet gebieden
Ik ben een agent en voor u aangesteld
Hetgeen ik u zeg zal geschieden
Gij bedelt hier en dat mag niet bestaan
Daarom hebt gij meer dan een misdaad begaan
Gij zult uwe straffe voorwaar niet ontgaan
Al hebt gij op d’aarde nog nooit geen kwaad gedaan

Het kind voor den rechter gebracht sprak met klem
Mijnheer hebt gij geen medelijden
Aanhoor eens de woorden van mijn lieve stem
Mijn vader is blind door het strijden
Mijn lieve moeder ligt op ’t ziekenbed neer
Geen vuur meer in huis en geen eten niet meer
Mijnheer wil vergeven ik zoek een stuk brood
Om ons te bevrijden al van den hongersnood

Mijn zusjes en broerkes zullen schreien gaan
Mijnheer ze zijn toch nog zo kleine
Wie zal hun kussen of hun vleien gaan
En hoe moet het nu thuis zijne
Met beide handjes samen gevouwd
Viel het wenend voor de magistraat
… op zijn knietjes viel het neer wijl het smeekte …
Ach mijnheer de magistraat
Breng mij thuis bij vader en bij moeder lief
Straf mij niet te vele, denk aan hun verdriet

De rechter getroffen door ’t kind zijne klacht
Die sprak er met tranen in d’ogen
Ik geef u de vrijheid uit al mijne macht
Omdat gij hier niet hebt gelogen
Ik dank u mijnheer sprak de knaap ontzind
Gij troost hier mijn moeder en vadertje blind
Maar ik vervloek de rijken die hebben gene nood
En die aan de armen niet geven een stuk brood
Maar ik vervloek de rijken die hebben gene nood
En die aan de armen niet geven een stuk brood