Oud heertje leest couranten als oude heertjes doen Hij voelt het leven veilig verzekerd door pensioen Hij toetst precies elk dingetje aan zijn besloten kringetje Hij draait steeds om zijn spilletje, kijkt over ’t gouden brilletje En zegt met Pausigheid: “ ’t Was anders in mijn tijd.”
Oud heertje kijkt naar buiten, loert in de stille straat Ziet daar een heel jong paartje, dat giechelend verder gaat Hij schudt zijn sneeuwwit bolletje, lacht heim’lijk om dat lolletje Kijkt guitig over’t brilletje, denk bij dat jeugd idylletje Toch met wat spijtigheid: “ ’t Was anders in mijn tijd.”
Oud heertje glundert knusjes; daar aan de overkant Loopt kittig, fris en blozend, een dienstmeid heel parmant. Hij knikt naar’t aardig dingetje, zij staakt haar wandelingetje Giert ’t uit om dat paskwilletje: het heertje met zijn brilletje Hij denkt gerieft volspijt: “ ’t Was anders in mijn tijd.”
Zijn kleinkind komt naar binnen, ziet zonder groeten rond Gooit hoed en tasch op tafel, gaat spelen met de hond En opa ziet dat kereltje, dat hoort niet in zijn wereldje Zoo’n bruut respectloos willetje en over ’t gouden brilletje Kijkt hij met streng verwijt: “ ’t Was anders in mijn tijd.”
Oud heertje gaat wat rusten, dut suffend even in; Oud heertje schijnt te dromen, een traan drupt langs zijn kin. Een zenuwschok, een rilletje en op zijn schoot valt ’t brilletje Het fonkelt daar in ’t zonnelicht, oud heertje heeft een droomgezicht ’n Visioen dat stil verglijdt… Hij leeft weer in zijn tijd…
