Zeg Bet, ik zat maar te verlangen Ik snapte niet wat of er was, Ik had zoo’n tijd niks meer ontvangen Toen kwam je pakkie goed van pas. Voor ik je briefie had gelezen, Dat onder op den bojem lag, Dacht ik ze moet krankjorum wezen Toen ik dat zakkie aarde zag.
Refrein: Ik zal dat hoopie zand bewaren Tot ik medeen weer binnen kom. Me landje en jouw rooje haren Die zijn m’n alles denk er om.
Dat pitje heb ik ook gevonden Ik heb ’t dadelijk gepoot. En sinds je mijn ’t hebt gezonden Is ’t al een duim of vijftien groot. ’t Kruipt al aardig langs ’n stokkie En zeg, nou zal je lachen meid: Dat lust me een zoetwaterslokkie Als ik m’n oorlam op m’n tijd.
Refrein
De jongens komme wel ’s snorre! En vraag’ waar of ik mee speel Ze snappe’ niet wat ’t mot worre’ ’n Stokdwijl of ’n bezemsteel. Ik stoor me niks an al die praatje Ik troost me met dat plantje maar En kijk ik naar z’n rooje blaadjes Dan denk ik aan jouw rooie haar.
Refrein
Zeg Bet je mot er niet van prate’ Maar als ik naar dat dinchie loer Dan mot ik soms me trane’ late’ En sta te griene’ an ’t roer. Eerst dacht ik me nog te vergisse’ Wat mot ik met dat hoopie zand Nou kan ik ’t al niet meer misse’ Dat stukkie van m’n vaderland.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
