Het meisje dat men nooit vergeet

Wanneer ’n man zich oud gaat voelen
Verliest ie zijn luidruchtigheid
Dan wordt ie zuinig op zijn eigen
Dan maakt ie zorgen voor de tijd
Dan gaat ie denken aan zijn fuiven
Aan al ’t lachen wat ie deed
Maar ’t meeste waar die aan zal denken
Bij al zijn lief en al zijn leed
’t Is aan het meisje dat ie nooit vergeet
’t Is aan het meisje dat ie nooit vergeet

Het meisje waar die van ging hou’en
Liep op een avond zo maar mee
Dat beste kind wou geen cadeautjes
Was met zijn zoenen al tevree
Ze zei: ‘Jij bent van al de jongens
De allermooiste die ik ken
En ach, je hoeft me niet te trouwen
Wanneer jij maar gelukkig ben’
Dat is het meisje dat je nooit vergeet

Ze poetste ’s morgens vroeg zijn schoenen
Ze deed de vlekken uit zijn jas
Ze zorgde ’s middags voor zijn potje
Wanneer er wat te koken was
En ze ging ’s avonds met hem lopen
Dan was ze leuk en chique gekleed
Zodat de mannen naar d’r keken
Omdat ‘m dat genoegen deed
Dat is het meisje dat je nooit vergeet

En was ie ’s nachts weer aan de boemel
Dan had ze urenlang gewacht
Dan deed ze net zo lief als anders
Al werd ie dronken thuis gebracht
En was ie ’s morgens soms niet lekker
Dan zei die allerbraafste meid
‘Hier is ’n haring en ’n klare
Dan ben je gauw je kater kwijt’
Dat is het meisje dat je nooit vergeet

Wanneer zijn ouders bij ‘m kwamen
Twee brave mensen van ’t land
Dan ging ze verven en behangen
Dan was zijn rommeltje aan kant
Terwijl die oudjes zich verbaasden
Dat alles zo in orde was
Zat zij maar stiekem in de keuken
En deed of ze de dienstmeid was
Dat is het meisje dat je nooit vergeet

En toen ’t uit was met zijn liefde
Zei ze: ‘Ik ga weer naar m’n moe
Je hoeft me niks geen geld te geven
Stuur me maar ‘anzichtskaarten’ toe
Mocht ik je naderhand ontmoeten
Als je getrouwd en vader ben
Dan zal ik heus alleen maar kleuren
En doen alsof ik jou niet ken’
Dat is het meisje dat je nooit vergeet