Home / Liedjes / Het moederoog

Het moederoog


Veel jaren waren heen gesneld,
Sinds hij het land verliet.
Hij keerde weer naar ’t oude dak ,
En sprak en sprak:
‘Ik ben nieuwsgierig wie mij straks
Herkennen zal wie niet.’

De tolbaas zat bij tolhek neer,
Voor hij het land verliet.
Was deze reeds zijn beste vriend
Als kind als kind.
Wel werd zijn groet beantwoord maar,
Herkennen neen dat niet.

Hij ging de stad thans verder in,
Daar klonk een helder lied.
Zijn zuster was ’t, zij leefde nog,
Maar och maar och.
Zijn groet werd trouw beantwoord maar,
Herkennen neen dat niet.

En droevig schreed de wand’laar voort,
Een klacht ontvlood zijn mond.
Oud moedertje keek door de ruit
Eens uit eens uit.
Ze zag hem aan de trouwe ziel,
En kende hem terstond.

‘God zegen u’ zo sprak hij,
En zag dankend naar omhoog.
Ik groette er veel, geen kende mij,
En jij en jij.
O jongen sprak zij zie daar is,
Ook maar een Moederoog.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten