Op een avond, ’t was donker,
werd er hard opeens gebeld.
En het meisje dat ging kijken,
stond er waarlijk van versteld.
Want het was geen bakkersjongen,
of een melkboer met een fiets.
Maar een mooi gekruld wit hondje.
dat op stoep zat, anders niets.
En het keek zo stil en vragend,
naar het meisje in de gang.
En het piepte zachtjes klagend:
– Mag ik blijven? ‘k ben zo bang!.
– Och klein beestje, ‘k zal eens vragen,
of mevrouw dat hebben wil.
Blijf dan hier maar even wachten
op het matje, zit maar stil –
Alle kinderen kwamen kijken,
vroegen, of het blijven mocht.
En terwijl ze met hem speelden,
werd er gauw een mand gezocht
Daarna gingen z’aan ’t bedenken:
welke naam het mooiste was.
Charia vond het beste “Witje”
Jaapje zei: – Ik noem hem Kas –
Maar toen ze aan zusje vroegen,
welke naam, of zij hem gaf,
zei het kleintje heel parmantig:
Wel, ik noem hem enkel “Waf”
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.