Ik had een wapenbroeder Geen dapperder dan hij De oorlog riep ons samen De roffel sloeg, wij kwamen En gingen zij aan zij En gingen zij aan zij
Ik had een wapenbroeder Ik heb hem nu niet meer Hij liet voor ’t land zijn leven Is in de strijd gebleven Wat minde hij mij teer Wat minde hij mij teer
Ja, broeder! ‘k zie u weder Dat lenigt mijn verdriet Daar waar geen angst of vrezen Of oorlog meer zal wezen Daar kent men ’t scheiden niet Daar kent men ’t scheiden niet
Versie 2 (met dank aan Ingrid Ouwerkerk voor het sturen van de tekst)
Ik had een wapenbroeder, Geen dapperder dan hij; De trom riep ons ten strijde, Hij ging aan mijne zijde, Wij liepen zij aan zij, Wij liepen zij aan zij.
Onverwacht, onverwacht, Heeft de dood ons in zijn macht. Gister fier in ’t zadel gestegen, Heden dood terneer gezegen, Morgen in het koele graf.
Als een bloem, als een bloem, Is des mensen kracht en roem. Als twee rode, frisse rozen, Ziet men uw wangen blozen, Maar de rozen welken ras.
Ach hoe mist, ach hoe mist Aller mensen plan en list. Onder kommer, onder zorgen, Bukt hij zich reeds in de morgen, En tot d’ avond nederdaalt.
Daarom stil, daarom stil, Voeg ik mij naar ’s Heren wil. Van mijn post wil ik niet wijken, En moet heden ik bezwijken – ‘k Sterf de braven ruiterdood.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
