Ik heb een meisje dat zeldzaam muzikaal is, Gaan we des Zondags naar ’t Gooi of Wijk aan Zee, Maak ik muziek, wat toch der verliefden taal is, Daarvoor gaat altijd ons instrumentje mee.
Refrein: ‘k Heb een aardig kleine, bruine mandoline, Didl didl dim dim didl didl dim dim Didl didl dum! Die bespeel ik samen met mijn Josephine, Didl didl dim dim didl didl dim dim Didl didl dum ! ‘k Haal uit haar de allerleukste melodietjes, Didl didl dim dim didl didl dim dim Didl didl dum! U begrijpt verkeerd misschien, ‘k Speel niet op mijn Josephien, Maar ‘k speel op mijn kleine bruine mandolien!
’t Is wonderbaarlijk hoe ons instrumentje, Streng reageert op m’n meisje en mijn humeur. ’t Is eigenaardig, zoo’n instrumentje kent je, Want als we kibb’len, dan speelt ze in mineur.
Refrein
Als er een snaar springt, dan komt er meestal ruzie, t Is of ’t in liefde een barometer is. Ons mandolientje trekt zuiver de conclusie, Want ze speelt lieflijk als d’r stemming beter is.
