
Een ijverig muisje
dat zocht naar een huisje
voor moeder de vrouw en zijn verder gezin.
Lang had hij gelopen,
maar niets vond hij open.
Dat was voor het muisje geen prettig begin.
Het muize-mamaatje,
dat wachtte op paatje.
Waar zou hij toch blijven? Ja, ’t duurde wel lang!
Licht kwam er een katje,
dat pakte haar schatje.
Brr, ’t werd al koud en ze waren zo bang.
Hoera, daar was vader.
vermoeid kwam hij nader.
Hij trok aan ’n veter een schoen met zich voort.
Die was, moet je weten
een beetje versleten,
maar ’t was toch een huisje, zoals het behoort.
’t Gezellige troepje
kroop dicht in een groepje,
zover als ’t maar kon in de neus van de schoen
Toen leek hun die woning
’t paleis van een koning.
Ze konden ’t er stellig een jaar wel mee doen.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.