Een karretje op een zandweg reed De maan scheen helder, de weg was breed Het paardje liep met lusten ‘k Wed, dat het zelf zijn weg wel vindt De voerman lei te rusten Ik wens je wel thuis, m’n vrind, m’n vrind Ik wens je wel thuis, m’n vrind
Een karretje reed langs berg en dal De nacht was donker, de weg was smal Het paard liep met vleugels De sneeuw jacht zweept zijn ogen blind De voerman houdt de teugels Ik wens je wel thuis, m’n vrind, m’n vrind Ik wens je wel thuis, m’n vrind
Een karretje keert behouden weer Het ander heeft er geen voerman meer Waar mag hij zijn gebleven ‘k Wed, dat je ‘m op de zandweg vindt Of moog’lijk wel daar ne-even Hij komt niet weer thuis, die vrind, die vrind Hij komt niet weer thuis, die vrind
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
