Met dank aan Andreas Jacquet voor het insturen van de tekst
Nu luister hoe Jezus die droeve kerstnacht Blijdschap en vree in de loopgraaf bracht Het front lag besneeuwd die heilige nacht Daar stond een man alleen op wacht
Hij was zo moe hij kon niet meer Hij zakte tegen zijn hokje neer Er stond aan de hemel geen enkele ster Hij schreide zijn kindertjes waren zo ver
Hij was zo droef hij was zo moe Hij droomde en zijn ogen vielen half toe Toen sprankelde een vuurpijl boven hem Dat was de klaarte van Bethlehem
Hij zag de vlakte wit en rein Zij glansde blank in die wondere schijn Maar in zijn hoekje koud en wak Stond nu een kribbe onder ’t schamel dak
En in die kribbe op een handvol stro Lag het kindeke Jezus het straalde zo En toen op de sneeuwgrond nat en kil Knielden drie engeltjes vroom en stil
En plots zag hij in dat stralende licht Zijn eigen drie kindjes met een engelengezicht Zijn Lieveke hief haar armpjes op ’t Was nog schooner dan haar schoonste pop
Zijn Goeleke vouwde haar handjes vroom Keek maar durfde niet spreken van schroom Doch Rafke bad zijn gebedeke vlug En vroeg: komt vader ooit nog terug
En ’t kindeke knikte en lachte heel teer Als wilde het zeggen: ja vader komt weer
