Dou ik op dei aovend mit ’t wichtje laip,
En heur naor heur hoes brocht an annerkant daip,
Dou schenen de sterens zoo wonner zo grel,
En knipten mit d’ oogen ; zai zagen ons wel.—
Dou wist gain van baiden
Van schaiden.
De grashuppers piepten mor aldeur : Kri-kri!”
En ik zee mor al: ‘k Hol zoo’n hail bult van dei!”
Petriezen in ’t land raipen zachies: “Kirgies!
Dei twei, dei daor loopen, dei binnen nait wies!”
Gainain van ons baiden
Kon schaiden.
Wie laipen mor alvôt, gain end kwan d’r an:
Het wer wel zoo wied as van stad naor ’n dam.
Van haogdoorn stroomde ’n blauwzuite geur…
Mor lekkerde von ik ’n doetje van heur…
Daorom kon wie baiden
Niet schaiden.
’t Leste verske, dei nou komt, mout nait zongen worn.
’n Olle kerel mag alle vair veurdraogen, as é ’t kin.
’t Wer laot… en ‘t wer laoter… ‘t wer aibals laot…
D’r laip nou gain mins meer op daipswal in ’t gras
En stil was ‘t… of wereld nou oetsturven was…
Dou ’t lichte, was ’t schaiden
Veur baiden.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.