Voor Marietje’s lieve Grootmoe Naar ’t kerkhof was gegaan; Voor ze hare lieve oogen Al voor goed had toegedaan, Moes Marietje bij haar komen Voor ’n handje en ’n zoen, Moest Marietje heusch beloven Dat ze nooit, nooit kwaad zou doen.
Als ze altijd op zou passen, Als ze trouw d’r korstjes at, Als d’r moessie nooit meer bromde, Nooit verdriet meer van d’r had, Dan zou Grootmoe naar d’r kijken Als ze in den hemel stond, Onzen lieven Heertje vragen: Of Hij haar geen schatje vond.
Maar toen Grootmoe eind’lijk weg was Liep Marietje schreiend rond, Daar ze op den schoorsteenmantel, Grootmoe’s brillehuisje vond. ,,Moesje hoe moet ik nu zoet zijn?’ Riep ze snikkend van verdriet ,,Grootmoe kan niet naar me kijken Want ze heeft d’r bril toch niet!’
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
