Mengelberg concerten

Holland levert ouwe klare,
Kaas en varkens en sigaren.
Holland levert schapen, koeien,
Boter waar ze niet mee knoeien.
Holland levert specerijen,
Aardewerk en schilderijen.
Jansen, Meier en Van Stralen,
Dinges, Pietersen, Van Dale.
Al die welbekende namen,
Al dat goeds en schoons te zamen ,
Haalt ’t niet, in de verste verten,
Bij de Mengelberg concerten.

Refrein:
’t Is zoo deftig en zoo fijn,
Bij Melgelberg geweest te zijn.

Ouwe vrijsters, vol vervoering,
Hebben hoofdpijn van ontroering.
Als de zaal wist wat ze dachten,
Wed ik dat die blozend lachte.
d’ Eene zit zich af te vragen:
Of ie Jaegergoed zou dragen,
Of ie ’t naar vindt als ie dood is,
Of als ie met ’n nietje uitgeloot is.
d’ Ander zou wel willen weten,
Of hij graag gebak zou eten.
Tot een heer roept: ‘Idioten,
Mengelberg die leeft van nooten!’

Refrein

Pa zit Ma er op te wijzen,
Met die veel te hooge prijzen,
En ze kregen zeker woorden,
Als die naast hun ’t niet hoorden.
‘Mopper niet, je moest je schame.
Je zit hier naast ’n dame!’
En ze sist dat ’t bonton is,
Dat hun plaats in ’t balcon is
Waarzoo kan je met je zeuren,
Beter met je lintje geuren?
Dat ’t niet voor de muziek is,
Maar omdat ’t hier zoo chique is.
Pa kent heel ’t stuk van buiten
En zit zachtjes mee te fluiten.

Refrein

Oome Piet denkt bij z’n eigen:
Zouwe we nooit een pauze krijgen?
Hij zit als ’n os te gapen,
Kan door ’t lawaai niet slapen.
Al die fluiten en die trommen,
Kunnen hem geen steek ver… maken.
Hij speelt liever om ’n duppie,
Dominootjes op z’n kluppie.
Nijdig kijkt ‘ie op z’n klokkie,
Tien minuten over grokkie.
Wat kan hem die Schoprung schelen,
Laten ze een tango spelen.

Refrein

Telkens wordt er ‘St!’ geroepen,
Tante zit stil bonbons te snoepen
En ze kan ’t het hardste kraken,
Als de trommen forto’s maken.
Bij een maal of drie sordine,
Stikt ze haast in ’n praline.
Om te rehabiliteeren,
Gaat ze gauw appludisseeren.
Oome Piet, die toch al boos is,
Zegt: ‘Je hebt nou toch je dosis.
Mensch, je lijkt wel half bezeten,
Had gestampte pot gegeten!’

Refrein

‘Ma’, zoo zucht een lieve bakvisch,
Die niet erg op haar gemak is.
‘Ma, zoo kan ’t heusch niet blijven,
Mengelberg ga ik ’t schrijven,
Hem mijn hartje toevertrouwen,
En platonisch van hem houwen.
Vader antwoordt dat ’t lak is,
Dat ’t vleesch verbazend zwak is.
Mengelberg is ook geen engel,
Schaam je overdreven bengel
Want al is zijn werk harmonisch,
d’ Ooievaar is niet platonisch.

Refrein

’s And’rendaags bij bij ’n visite,
Zeggen ze: ‘ ’t Was … elite,
’t Was je tip-top, je beau monde,
Ah, quelle emotion profonde!
O, this dearest, lieve Willem,
Van genot I’d like to kill ‘m.
Rechts van ons bij zuster Dina,
Zat zoo de gezant van China.
Nee ’n avond, avond zie je,
Riesig, lovely, chérie!
Vraagt er iemand dan ’s even
Welk concert is er gegeven?
Moeten ze om bij te wezen
Eerst in ’t programma lezen!

Refrein