Het liefst op aard wat God mij gaf, waarvoor ik hem dankbaar ben Is ’t jongste vrouwtje waarvan ik nu de zinnen adel ken ’t Moedertje dat heel alleen haar kroost heeft grootgebracht Voor haar gezin geploeterd heeft, nooit aan zichzelve dacht Nu ’t nederig zieltje niet meer is, nu zijn we ons eerst bewust Dat ’t mooiste uit ons leven onder de aarde rust
My Jiddische mame gelaat van rimpeltjes doorgroefd My Jiddische mame heeft dag en nacht voor ons gezwoegd Haar groot geluk op deze aard was haar kinderlach Ze had een hemel hier, wanneer zij ons maar gelukkig zag O kon ik nog eenmaal dat grijze moedertje eens zien Nog even haar spreken, dan vond ik rust en troost misschien De herinnering aan haar zal eerbiedig zijn Want vol edele liefde en zonneschijn Was die dierbare Jiddische mame mamamame mijn
O kon ik nog eenmaal dat grijze moedertje eens zien Nog even haar spreken dan vond ik rust en troost misschien De herinnering aan haar zal eerbiedig zijn Want vol edele liefde en zonneschijn Was m’n enigste Jiddische mame mamamamamame mame mijn
