Natuur ligt in dromen verzonken Het maantje blikt vriendelijk neer. En honderden sterretjes spieg’len Zich zacht in het heldere meer. Het windeke suist in de bomen En wiegelt de vogels in rust. Het bloemeke hult zich in ’t lover Door ’t koeltje in sluimer gesust.
Daarginds door ’t gebladerte scheem’ren De lichten der rust’loze stad En werpen een spookachtig schijnsel Een dwaallicht op ’t eenzame pad. Zij roepen en lokken ons steêwaarts Te midden van drukt’en gewoel. Waar vriend’lijke zomernachtsstilte Verstoord wordt door drukt’ en gejoel.
Al lokt gij ook, schitt’ren de lichten Zo vleiend naar plein en naar gracht. Wij vlieden de woelige straten En kiezen de rust van de nacht. Hier willen wij volop genieten Van ’t zwijgende zomernachtsuur. Hier willen zij zacht leren staam’len ‘Hoe schoon is, o God, de natuur!’.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
