(Max van Praag) Met dank aan Ingrid Ouwerkerk voor het insturen van de tekst
‘k Had al jarenlang een buurman, een verstokte vrijgezel Die niets weten wou van trouwen, want dat leek ‘m echt een hel. Maar eens zaten wij tesamen in z’n kamer voor de ramen Toen de ware juist voorbij kwam, en toen zei hij bliksemsnel
Refrein: Nou nou nou, nee, moet je nou toch eens kijken Wie zou er nou niet bezwijken Voor zo’n schatje Oh, wat een schatje Als ik daar eens mee trouwen kon, ja, dan zou ik ’t heus wel weten ‘k Had geen tijd meer om te eten ‘k Zou haar kussen, kussen, kussen, ‘k zou haar kussen van heb ik jou
Inderdaad is hij gaan trouwen met die zelfde leuke meid ’t Werd een hele dolle bruiloft, vol pret en vrolijkheid Toen het paar op het stadhuis kwam en de ambtenaar ’t woord nam Hield hij niet een redevoering, maar hij zong vol hoflijkheid
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
