Ome Hein is dood

Ome Hein was naar geworden van een vette varkenspoot
Da’lijk was ‘ie buiten kennis en in twee uur lei ‘ie dood
Juist wou ‘ie een happie nemen, toen ‘ie eensklaps akelig werd
Van z’n achtste varkenskluifje en z’n tiende bord met erwtensoep
En, Ome Hein die is t’r bij, hij leit in z’n kissie
Maar, z’n spaarpot krijgen wij, als een gedachtenissie

Tante Ka zat maar te huilen, als ze langs z’n konen streek
En ze werd nog veel beroerder, toen ze in z’n soepbord keek
Zuchtend zei ze bij zichzelve: ‘Ach, die lieve, goeie man
’t Is toch zonde van de kluiven, want daar heeft ‘ie nou niks meer an’
En, Ome Hein die is t’r bij, hij leit in z’n kissie
Maar, z’n spaarpot krijgen wij, als een gedachtenissie

Al de neefies en de nichies zeien: ‘Ome Hein, rust zacht’
Zo een droef en spoedig einde, had geen een van hen verwacht
En ze riepen door hun tranen: ‘O, nu missen we ‘m pas’
En ze snikten dat hun ome toch zo’n mooie dooie was
En, Ome Hein die is t’r bij, hij leit in z’n kissie
Maar, z’n spaarpot krijgen wij, als een gedachtenissie

Al de vrinden en bekenden weenden bitter op de kroeg
Grote, droeve, bittere tranen, bitter, bitter, nooit genoeg
En ze zuchtten: ‘ ’t Is ellendig dat de dood ‘m heeft gehaald
Maar, gelukkig dat ‘ie juist nog de contributie heeft betaald’
En, Ome Hein die is t’r bij, hij leit in z’n kissie
Maar, z’n spaarpot krijgen wij, als een gedachtenissie

Voor de winkels, waar ‘ie haalde, was ’t ook een grote slag
Want geen een van al de klanten, knalde zoveel op een dag
En de visboer zuchtte treurig: ‘Jammer, jammer van de man
’t Is weer de tijd van de nieuwe haring en daar hield ‘ie net zoveel van’
En, Ome Hein die is t’r bij, hij leit in z’n kissie
Maar, z’n spaarpot krijgen wij, als een gedachtenissie