Snijder Mek!

Proza:
Ha! Ha! eindelijk ben ik te huis. ’t Is kolossaal,
nauwelijks ben ik op de straat of er komen eenige jongens en
schreeuwen Mek!, Mek! dat moet een snijder zijn,
t is waarlijk kolossaal.

Lied:
Loop ik de straten op en neer,
Gekleed gelijk een groote heer,
Mijn haren net gepomadiseerd,
Mijn vadermoorder omgekeerd,
Met eene blik zoo net zoo fijn,
Dan schreeuwt een ieder groot en klein:
‘Mek!, Mek! Mek!, Mek!, Mek!, Mek!
( de laatste twee regels 2 x)

Spreek ik somtijds een meisje aan,
Dat niet weet waar ik kom vandaan,
Zeg ik tot haar: ‘Mijn zoet, lief kind
Kom reik me uwen hand gezwind.
Gij zoet en teeder maagdelijn,
Dan draait zij zich om en zegt tot mijn:
‘Mijn man dat moet geen snijder zijn.’
‘Mek!, Mek! Mek!, Mek!, Mek!, Mek!
( de laatste twee regels 2 x)

Naar het het bal masqué ging ik laatst heen,
Verwonderd daar was iedereen,
Gekleed als een vorst á quel honneur,
Men hield mij voor een Empereur.
Daar treed zoo’n hansworst op mij an,
En schreeuwt zoo hard hij roepen kan:
‘Mek!, Mek! Mek!, Mek!, Mek!, Mek!
( de laatste twee regels 2 x)

Zoo menigeen lacht mij uit, o ja,
Doch ik kijk dan mijn boeken na,
Daar tref ik dan zoo menigeen an,
Waarover ik wel huilen kan.
En die dat lachen niet laat staan,
Die reik ik snel mijn rekening aan.
Dat zal mijn snijders wraak dan zijn.
‘Mek!, Mek! Mek!, Mek!, Mek!, Mek!
( de laatste twee regels 2 x)

Ook menigeen vindt het geen fatsoen,
Dat ik mij platweg snijder noem.
Want hij, die nauwelijks herstelt een scheur,
Noemt zich maar trotsch marchand Tailleur.
Doch ik voor mij vind het niet slecht,
Als men op zijn Hollandsch zegt:
‘Mek!, Mek! Mek!, Mek!, Mek!, Mek!
(de laatste twee regels 2 x)