
(uit volle borst)
Wij zweren Land en Koning trouw
Klonk steeds der krijg’ren eed;
Zij bleven Land en Koning trouw,
Getrouw in Lief en Leed.
Bij Waterloo, aan Schelde en Maas,
Aan Indië’s woeste strand
Hield Neêrlands dappere krijger steeds
Dien duren eed gestand.
Hield Neêrlands dappere krijger steeds
Dien duren eed gestand.
(zacht beginnen, langzaam forser)
En nu, O dierbare Koningin,
De Kroon Uw hoofd dan tooit,
Nu ook voor U, met liefde en trouw,
Als ’t moet, de vaan ontplooid.
Ja, kom hernieuwen wij den eed,
Vol moed en één van zin:
‘Wij zweren trouw tot in den dood
Aan Neêrlands Koningin’.
‘Wij zweren trouw tot in den dood
Aan Neêrlands Koningin’.