Ik heb een oude studievriend,
Vaak ga ik hem bezoeken.
Hij zit niet meer als vroeger
Met zijn neus boven de boeken.
Er is iets veel gewichtigers
Gekomen in zijn leven
Sinds hij aan zijn jongste zoon
Een spoortrein heeft gegeven.
Refrein:
Speelt pappie met zijn spoortje
Zijn spoortje, zijn spoortje.
Komt hij van zijn kantoortje,
Begint voor hem de pret.
Dan is hij de stationschef
En draagt een rode pet,
Dan zwaait hij met het spiegelei
Bestuurt zijn spoorwegnet.
Speelt pappie met zijn spoortje,
Zijn spoortje, zijn spoortje.
Komt hij van zijn kantoortje,
Begint voor hem de pret.
Hij heeft een schakelbord gemaakt,
Daar zit hij mee te seinen,
Daar regelt hij de wissels mee
En dirigeert hij treinen.
Hij blaast op fluitjes, drukt op knoppen,
Is de prins te rijk
En zijn zoontje, waar het spoor van is,
Die mag er fijn naar kijk-èn:
Refrein
Vraagt iemand aan zijn bankloket
Hoe of het met de beurs gaat,
Dan zegt hij dat de hele boel
Op het verkeerde spoor staat.
En vraagt zijn vrouw hem huishoudgeld,
Zegt hij zacht aan haar oortje:
“Geld is er’ niet, maar ‘k maak je
Aandeelhoudster van mijn spoortje.’
Refrein
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.