Met dank aan Andras Jacquet voor het insturen van de tekst
Aan de kade staat een oude moeder ’t Grote schip ligt wachtend aan de Kant Tranen rollen langs haar bleke wangen Want haar zoon moet weg voor ’t vaderland Dan plots wordt er het signaal gegeven Nog een groet en dan klinkt weer de fluit Langzaam zet het schip zich in beweging Moeders stem klinkt boven alles uit
Refrein: Vaarwel mijn jongen, ‘k denk steeds aan jou Als je aan land komt, schrijf mij dan gauw Het afscheid nemen dat valt mij zo zwaar Maar ’t kan niet anders dus ga je maar ’s Nachts als ik slapen ga dan zal ik van jou dromen Dat jij weer vlug bij mij behouden thuis zult komen Vaarwel mijn jongen hou u maar taai Zal ik je ooit weerzien hier aan de kaai?
Verder gaat het schip nu uit de haven ’t Merendeel van ’t volk is heengegaan Zij alleen blijft turen in de verte Zij alleen blijft aan de kade staan Eindelijk is het schip geheel verdwenen Maar zij merkt het niet in haar verdriet Blijft maar met haren zakdoek wuiven Hopend dat hij haar van verre ziet
Refrein
Eindelijk gaat zij naar haar kleine woning Neemt daar van de muur een klein portret Zet het voor zich neer dan op de tafel Vouwt de handen voor een stil gebed Heer behoudt mijn kind dat zijn haar woorden Daarna neemt zij weer ’t portret van hem Strelend hangt ze ’t naast de kleine spiegel Fluistert met een traan nog in haar stem
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
